Zingen, zon en vakantie in Zuidwest Frankrijk: mei 2014

zaterdag 31 mei 2014

De stem: spiegel van de ziel

'Aahhh! Bonjour! Lang niet gezien!' roept Jeannette enthousiast met een heldere vrouwenstem die me volkomen onbekend is. De ronde, altijd gebronsde, kettingrokende en in hippie-stijl geklede kapster met haar wilde zwarte haardos is na een succesvolle operatie aan poliepen op de stembanden haar doorrookte basstem kwijt. Eindelijk, zegt ze blij. Nu kan ik ook weer zingen. Ik heb de hele dag Tina Turner aan staan.
Ze zet me in een stoel en vlijt een plastic cape om me heen. ‘Met plukjes, niet te kort?’ zingt ze.
Ik ben blij voor haar, maar vind het ook een beetje jammer. Die rauwe stem paste eigenlijk heel goed bij Jeannette, want die maakte het ietwat woeste plaatje compleet. Heel eerlijk gezegd raak ik de kluts kwijt als ik Jeannette nu hoor praten.

Mijn oude zangleraar zei altijd: ‘de stem is de spiegel van de ziel.’ Je stem is wie je bent, en je stem is hoe je je voelt. Op het moment dat een stem ineens anders klinkt, is het dus net of niet alleen de stem, maar ook de persoon anders wordt, hoewel er uiterlijk niets is gewijzigd. De stem komt immers ‘van binnenuit’; sommige volken geloven regelrecht vanuit een betoverde plek in de aarde, en dat de zingende mens niet anders is dan het kanaal waardoor die klanken zich willen openbaren.

Bij Jeannette’s transformatie moest ik denken aan een andere persoon die bezit van haar heeft genomen. Wie de film The Excorcist I heeft gezien, kan het zo voor zich halen: een klein meisje in nachthemd met de stem van de duivel. Creepy!

De dochter van Jeannette, die ook in de kapperszaak werkt en mijn meneer net een bliksembehandeling met de tondeuse heeft gegeven, helpt me uit de droom. ‘Het was twee jaar lang net of ze zichzelf niet was,’ zegt ze. Terwijl ik een plaatje had gemaakt van de donkere hippie-vrouw met de rauwe stem en harde klinkers die een beetje knauwend werden uitgesproken. Het gaf haar iets expressiefs. Maar wie haar langer kent, weet dat al dat ge-articuleer van Jeannette helemaal niet bij haar hoorde, maar uit nood geboren was om nog een beetje verstaanbaar te zijn ondanks als die heesheid. Nu praat ze gewoon met de gangbare Franse spraakwaterval: erg snel en niet altijd even duidelijk voor de gemiddelde buitenlander.

Mijn meneer is met al dat vrouwengeklets vertrokken naar de slager op de hoek en komt me weer halen met een pakketje merguez-worstjes onder de arm. ‘Kun je daar wat van maken?’ vraagt hij schaapachtig.

Neem voor vier personen 8 merguez-worstjes (of meer naar smaak) en een pond mooie tomaten. Snijd ze in grove stukken, braad gedurende vijf minuten aan in een soeppan in olijfolie.
Kook in een andere pan een pond aardappels die je hebt geschild en in grote stukken gesneden.
Voeg aan de worstjes/tomaten toe: een piepklein snufje kaneel, wat fijngesneden tuinkruiden (salie en/of rozemarijn is ook lekker) en een teentje knoflook.
Voeg de min of meer gare aardappels toe en water naar behoefte. Deksel op de pan en op een laag vuurtje 15 minuten zeer zacht laten sudderen. Je kunt de aardappels licht stampen om de soep wat te laten binden, maar maak er geen stamppot van. De brokken moeten mooi zichtbaar blijven.
Proef of er nog zout of peper bij moet. Meestal is het niet nodig vanwege de gekruide worstjes, hetgeen dit recept makkelijk en lekker maakt.
Schep de soep in diepe borden, giet er nog een plensje mooie olijfolie overheen en eventueel peterselie en peper.

vrijdag 16 mei 2014

Recept: Zomerse pasta met gerookte forel

Kwam ik terug van boodschappen halen in Gourdon, bleek dat ik helemaal geen gerookte zalm, maar echte gerookte bio-forel uit de Pyreneeën had gescoord. Nog lekkerder. Meteen maar een snelle en frisse zomerschotel gefabriekt. En mijn sla-centrifuge van de kringloop in Woudenberg ingewijd. Nog nooit heb ik een sla-centrifuge gehad want ik vond dat weer zo'n sta-in-de-weg en bovendien, mijn oma had 'm ook niet en die maakte altijd de heerlijkste sla. Maar ik moet zeggen: super-speeltje. Kurkdroge sla en dan het kinderlijke plezier van het zwengelen. Helemaal blij van.

Hier komt het recept. Koel de dag van tevoren een frisse witte wijn of lichte rosé.

Neem voor twee personen 300 gram gerookte forel of zalm. Zet ruim water op voor de spaghetti met een paar blaadjes laurier. Snij drie tomaten kruislings in. Als het water kookt, gooi er voor ruim twee personen spaghetti in. Met de kliekjes doe je de volgende dag wat moois, waarover straks meer.

Snij een krop lollo bianco of romana (het moet een mooie stevige sla zijn) doormidden en snij het kontje eraf zodat de blaadjes loslaten. Wassen en centrifugeren.

Bak in olijfolie een paar teentjes fijngesneden knoflook. Niet erbij weglopen zoals ik per ongeluk deed want dan kun je weer opnieuw beginnen.

Meng in een brede schaal: versgemalen zout, het gebakken knoflook, peper of een pepermengsel met gedroogde sinaasappel en citroen (die van mij komt uit de Fair Trade-winkel), in parten gesneden avocado, een beetje citroenrasp.

Verhit olijfolie in een grote pan en voeg de sla toe. Laten slinken, dan het vuur hoog draaien zodat de sla hier en daar knapperige goudbruine randjes krijgt. Blijven roerbakken.

Sla uit de pan halen en mengen met het avocado-mengsel.

Spaghetti in de gaten houden want hij moet natuurlijk al dente zijn. Tomaten eruit halen, laten schrikken onder koud water, velletje eraf en in stukken hakken. Spaghetti afgieten, let op: nooit uit laten druipen maar in een snelle beweging uit de pan in een zeef, maximaal één schudslag en hup terug in de pan. Zo blijft er kookvocht achter en gaat de pasta niet plakken. Tomatenprut erbij, zouten en een mooie olijfolie erdoor mengen. Gerookte forel of zalm uit de verpakking halen en op een platte schaal draperen.

Als wijn was er Clin d'oeuil (knipoog) van Château Nozières bij het middeleeuwse stadje Puy l'Evêque. Mocht je er in de buurt komen, ik zet hier een foto van het etiket met het adres erop. De 84-jarige eigenaar verkoopt ook noten en gedroogde pruimen en voordelige maar heel lekkere rode wijn in doosjes met mini-tapje.